Gina wilde graag nog eens een keertje naar sauna Saré in Deurningen, vlakbij Hengelo. De voorjaarsvakantie van 2018 is daar een prima moment voor. Het is deze keer extreem koud, maar we genieten er toch met volle teugen van. Op de heenweg doen we de Posbank aan en op de terugweg de Sallandse Heuvelrug. Zo wordt het een mix van wandelen, lekker eten en relaxen.

Woensdag 28 februari 2018. We vertrekken even voor tien uur van huis richting Posbank waar we om elf uur de auto op de parkeerplaats zetten van het bezoekerscentrum. Er ligt een klein laagje sneeuw en de wind is snijdend koud, dus eerst maar even een lekkere kop cappuccino drinken met een appelflap erbij.

We besluiten om vanaf het bezoekerscentrum naar Paviljoen de Posbank te lopen. Hoewel het in het bezoekerscentrum toch nog redelijk druk is, zijn wij een van de weinigen die onderweg zijn. Het gaat langs een voormalig koetshuis licht heuvelop langs mooie lanen met statige bomen.

De houten sculpturen die we onderweg tegenkomen zijn grappig, maar waarom het schaap hieronder bovenop een hek gestrand lijkt te zijn is ons een raadsel.

De schapenwei ziet er leeg uit, maar als we beter kijken zien we toch een klein groepje dat zich buiten heeft gewaagd.

De meeste schapen staan nog op het terrein rondom de schaapskooi. Er zijn al lammetjes waarvan de meesten dicht tegen een muurtje kruipen om de ergste kou te omzeilen.

Schaapskooi Heuven dateert van 1870 en is een rijksmonument. De Veluwse Heideschapen die hier domicilie hebben, zijn van een ras dat rond 1960 zo goed als uitgestorven was, maar inmiddels telt de populatie zo'n 1300 dieren.

Het is helaas zwaar bewolkt en slechts af en toe zien we een streepje blauw aan de hemel. Ook de vogels laten het afweten. Een verdwaalde Winterkoning en een overvliegende Kraai zijn de enige tekenen van leven in het winterse landschap.

Toch is er zelfs in dit sombere landschap nog wel wat moois te ontdekken. Een met mos bedekte boom die zijn takken naar alle windrichtingen uitstrekt en het silhouet van een kale boom bovenop een heuvel die afsteekt tegen de lichte lucht trekken beide de aandacht van de fotograaf.

Ondanks de kou genieten we van het wandeltochtje en spijt ervan hebben we dan in het geheel ook niet.

Van verre zien we het paviljoen al en wanneer we het bijna hebben bereikt langs een pad dat lijkt op een erg luie trap met bomen erlangs, kijk ik nog even achterom en orienteer me op het informatiebord.

Paviljoen de Posbank is een apart restaurant. Gebouwd in een slingervorm en langs de tafeltjes lopend heb je steeds uitizcht op de omgeving. Het eindigt in een soort huiskamer vanwaar je een mooi vergezicht hebt. We bestellen een verrukkelijke tomatensoep en krijgen er - naar later blijkt - een waldkorn kaasstengel bij. Die is ook niet te versmaden, zelfs ik vind deze heerlijk.

De terugweg is een kopie van de heenweg voor wat betreft medewandelaars. We komen er geen tegen!

We zijn binnen het uur weer terug bij de parkeerplaats en gaan via secundaire wegen op weg naar Hengelo.

Bij het Van der Valk Hotel in Hengelo boekten we een winterarrangement. Dat houdt in: twee overnachtingen, twee keer ontbijt en twee keer een driegangenkeuzemenu en een gratis kopje koffie en dat voor een prima prijs. De kamer is ruim, de douche heerlijk, het driegangenmenu (te) uitgebreid en lekker. Zeker een aanrader! De woensdagavond vullen we in de bar waar ik vanuit een luie bank Feijenoord van Willem II zie winnen en Gina ondertussen een boek leest.

Donderdag 1 maart 2018. Na een prima ontbijt rijden we om 10.00 uur richting sauna Saré in Deurningen. Na een kwartier staan we al op de parkeerplaats, maar dan kom ik erachter dat ik mijn bril vergeten ben. We rijden terug, want zonder bril kan ik wel de suana in, maar geen letter lezen tijdens de rustmomenten, dus dat werkt niet. Na wat gefoeter van mijzelf over mijn domheid staan we een half ur later weer voor de sauna. Het is de start van een heerlijke dag.

Sauna Saré is niet zo heel groot, maar heeft voldoende sauna's om een hele dag door te brengen zonder in herhaling te vallen. Het is vandaag niet heel erg druk, maar er zijn wel voldoende mensen om het gezelllig te maken. We hebben ook hier een arrangement, de zogenaamde winterdeal. Dat is entree, lunch en een behandeling van 25 minuten. Het staat garant voor een ontspannende dag met een lekkere massage en een eenvoudige lunch. Ondanks dat ze een gevoelstemperatuur van -13 graden hebben opgegeven, zitten we in onze badjassen tussendemiddag ruim een half uur uit de wind en in de zon zonder het koud te krijgen. Als we aan het einde van de middag nog even buiten gaan zwemmen, dan is de zon al onder en is het steenkoud. Om overduidelijke redenen hebben we van deze dag geen foto's, maar daar kijkt niemand van op, denk ik.

Vrijdag 2 maart. De korte trip zit er alweer bijna op. We doen het rustig aan, genieten van het overheerlijke ontbijt en checken rond half elf uit. Wat ons betreft is het zeker niet voor het laatst dat we van der Valk kiezen. We laden de koffers in de auto, stappen in en vertrekken richting Sallandse Heuvelrug waar we de auto parkeren bij Herberg de Pas.

We kiezen voor de Sprengenbergroute die met oranje pijlen is bewegwijzerd. Het is weer erg koud, maar de zon schijnt en we ons humeur is oké. Dat we bij nader inzien al de eerste afslag missen en uiteindelijk een veel langere route lopen deert ons niet.

De Sallandse Heuvelrug is het laatste bolwerk van het Korhoen in Nederland. Ik vermoed hun broedgebied in de heide achter de hekjes, want dat stuk hei is vanaf half maart tot half juni verboden gebied. Mijn verrekijker komt van goed pas, zeker als een grote groep Kramsvogels in de buurt aan het foerageren slaan. Van Korhoenders is echter geen spoor te bekennen.

Het was koud op de hei, vréselijk koud!.... De wind blies uit het Oosten. De scherpe wind sneed Gina in haar wangen en kneep haar in haar neus. Gina´s wangen werden nòg roder. En haar neus werd blauw. Maar dat hinderde niet. Want Gina´s oren zaten lekker onder de dikke capuchon. En haar voeten zaten in warme bergschoenen. En Gina had ook dikke, warme kleren aan. Neen hoor, Gina was helemaal niet bang voor de kou.

Vrij vertaald naar het boekje, Op de grote heide, van Anne de Vries.

Op de terugweg nemen we als afsluiting nog een kop soep bij Herberg de Pas. Dan rijden we weer huiswaarts, waar we in de namiddag arriveren en terug kunnen kijken op een erg leuke driedaagse.